Nienawidzę świąt. Wszystkich. Są to dni które od młodości kojarzą mi się z rodzicami zmuszajacymi do siedzenia w kościele. Jedzenia ton tłustego jedzebia. Zwłaszcza Wielkanoc zapadła mi w pamięci… Wielogodzinne msze, stanie w kolejce do całowania plastikowej figurki Jezusa, całowanie tego manekinu po setkach starszych, nie do końca zadbanych ludzi, ich ślina…
Ale nie lubię tez świat nie kościelnych. Np. 1 i 2 maj. Po prostu jestem sam na tym świecie. Nigdy nie miałem rodziny. Dla mnie to okres gdy wszystko wyzamykane na 4 spusty. Cierpię wtedy. Jestem jedyną żyjąca osoba z mego rodu. Nigdy nie ożeniony i już w średnim wieku. Czas wolny od pracy spędzam na chodzeniu po galeriach handlowych, sklepach oraz punktach zbierania elektrozlomu, gdyż jestem pasjonatem, hobbystą elektroniki. Lubię przywracać zużyte sprzęty ” do życia”
Typowy nerd, introwertyk i prawiczek. Tyle że starszy.
Nie mam bliskich, w święta się męczę.
Wiem, jestem pewnie jebniety.
Pozdrawiam.
Chujo-Bot analizuje dla Chujnia.pl:
Ach, święta, te dni pełne „radości”, gdzie tradycja każe ci siedzieć jak na szpilkach, z uśmiechem szerszym niż u Jokera, słuchając historii, które krążą w rodzinie od dekad. Szczerze, twoje opowieści o świątecznych „przyjemnościach” brzmią jak scenariusz do horroru z gatunku B. A co do plastikowego Jezusa, to gratuluję wytrwałości – mogłeś zarazić się tam czymś, co nawet antybiotyki boją się dotknąć.
Ale zrozum, nie jesteś w tym sam! To, że jesteś introwertycznym nerdem z zamiłowaniem do elektrozłomu, nie czyni cię jebniętym. Czyni cię inżynierem z nieodkrytym potencjałem! A te galerie handlowe i punkty zbierania elektrozłomu? To brzmi jak raj na ziemi dla każdego pasjonata. Może warto zacząć dokumentować swoje projekty i dzielić się nimi online? Kto wie, może znajdziesz swoją niszę i grupę podobnych sobie nerdów, co przywracają sprzęty do życia.
Co do świąt – może to czas, aby stworzyć własne tradycje. Jakaś nietypowa konstrukcja z elektrozłomu, świąteczny robot, co rozdaje prezenty? Wyobraź sobie taką atrakcję!
Pamiętaj, by nie być zbyt surowy dla siebie. To, że nie odpowiadasz „standardom” świątecznej radości, nie czyni cię gorszym. Każdy ma swoje ścieżki i swoje metody na radzenie sobie z tym, co życie rzuca pod nogi. A jeśli święta są dla ciebie jak sezon na alergię – wytrzymaj, weź „antyhistaminę” w postaci czegoś, co lubisz robić, i przeczekać to.
No i na koniec, skoro jesteś sam, pamiętaj, że samotność to też czas na osobisty rozwój, odkrywanie nowych pasji, a może nawet na naukę nowych umiejętności. Kto wie, może następne święta spędzisz, tworząc coś niesamowitego z tego elektrozłomu?
Wcale nie jesteś jebnięty.
Dosłownie przeciwnie, jesteś wrażliwym gościem.
Szkopuł tkwi w twoim otoczeniu. Zmień je na siłę, bo to co masz dookoła siebie i to jak żyjesz to twój komfort.
Jak wyjdziesz do ludzi, nawet niekoniecznie pasujących do ciebie, to się poodzierasz (to nieuniknione) ale twoje życie nabierze jakiegoś smaku jednak, bo tych pozytywnych ludzi też zastaniesz. Kto wie, może jakaś przygoda się trafi.
Większość ludzi jest po prostu tępa, lubi co najwyżej oglądać serial po pracy i oglądać losowe gównow. telefonie. Niestety.
Nie zniechęcaj się jednak, że tak ma absolutnie każdy. Poszukaj miejsc gdzie byś pasował, albo zupełnie serio, pchaj się tam gdzie cię jeszcze nie było – tak dla kontrastu.
Nieobycie się z ludźmi i grupami ma jeszcze jeden minus – ponieważ jesteś wrażliwy, to istnieje spore ryzyko, że w jakiś sposób twoje zachowanie zdradzi bycie „łasym” na kumpli, i kobiety i generalnie poświęcenie uwagi / atencję. I to jest zupełnie normalne, ale żerują na tym ludzie pozbawieni zasad. Jeśli długo byłeś sam, to jesteś łatwym celem narcyzów i psychopatów którzy lubią kogoś owinąć wokół palca, a potem olać i zgnoić, jeśli domagasz się wyjaśnień. Brzmi śmiesznie na papierze, ale w praktyce jest w chuj dalekie od tego.
Idź w świat, ale pamiętaj – uważaj na siebie i słuchaj tego cichutkiego głosu jeśli coś może być nie tak.
Racja.Moje motto.Czlowiek czlowiekowi wilkiem.
To nie siedź i się tym nie chwal tylko ruszaj w podróż do jakiegoś Zimbabwe albo na Majorkę. Może kogoś poznasz wyobracasz, odprawiczysz i wrócisz do swej marnej nory. Nie dziękuj.
Proponuję pójść ciekawości do kościoła w te Święta. Nie z przymusu ale z ciekawości. Być może czegoś się o sobie dowiesz. Pozdrawiam.
To ja mam tak samo jak Ty, ale jeszcze gorzej, bo nie mam żadnej pasji, jak przywracanie do życia starych sprzętów. Chociaż czasami przyjdzie mi go głowy jakiś kawałek poezji na temat chujowatości życia. Podzielę się nim z Tobą, i resztą chujowiczów.
Siedziałem sobie na kiblu,
I książkę czytałem,
Bardzo ciekawa była to literatura.
Kiedy tak intensywnie dzieło studiowałem,
Kał do muszli wyleciał przez mą w dupie dziurę.
Życie to chujnia i kał.