Mam przyjaciela. Znamy się jak dwa łyse konie, spędzamy ze sobą mnóstwo czasu i kochamy się nad życie. Nasze relacje są i zawsze były aseksualne, za to często rozmawiamy o byłych czy bieżących partnerach. Zasadniczo jest nam dobrze w tej relacji. Ale oczywiście jest mały szkopuł. Wszyscy dookoła, z moimi i jego rodzicami na czele, uważają, że powinniśmy być ze sobą. Za każdym razem kiedy słyszę, że powinnam z nim być, zaczynam o tym myśleć i boję się, że prędzej czy później ulegnę presji otoczenia. A to byłby początek końca całej naszej znajomości.
30
43
Nie możesz ulec tej presji, bo tak jak piszesz może się źle skończyć… Lepiej czasem docenić to co się ma niż potem to stracić i załować. Trzymaj się mocno!!
Albo jest bardzo wstydliwy jeśli chodzi o uczucia osobiste, a łatwo mu mówić o czyichś albo jest gejem. Sam mam przyjaciółkę i nie raz o niej myślę jak o swojej kobiecie, bo super się dogadujemy, ale nie powiem, że nie zakładam, że może coś kiedyś…
ja już nawet nie mam siły komentować tego problemu…
lepiej zostańcie w takich stosunkach jakich jesteście bo wszystko może się tylko zjebać wiem to z własnego doświadczenia