Każde święta to samo, zamiast odpocząć to się wkurwiam, że muszę odbębnić spotkania z rodziną, czyli ludźmi, z którymi widzę się kilka razy w roku jak dobrze pójdzie i nie mam wspólnych tematów.
Poza tym wkurwia mnie, że wszyscy gadają „czemu nic nie mówisz?”. Nie mówię kurwa, bo i tak nikt nie chce nikogo słuchać. Ludzie mają w dupie co ktoś ma do powiedzenia. Jeśli osoba pyta mnie o coś to tylko po to, żeby jak najszybciej zabrać głos i pierdolić to co ona chce powiedzieć, bo jej to sprawia przyjemność.
Dla mnie to są jak obcy ludzie. Nawet gorzej, bo rodzina zna twoje słabości i czułe punkty, a jak dojdzie do jakiegoś konfliktu i gówno wypłynie na wierzch to wyciagną to.
Co jest ciekawe w kontaktach z obcymi totalnie nie jestem aspołeczny, zero oporu, zero braku pewności siebie. Przy rodzinie siedzę jak kołek i czekam aż to się skończy.
Na prawdę skoro ktoś chce sam pierdolić to ja chętnie oddam mu głos, bo nie czuję potrzeby mówienia.
Też nie przepadam za tego rodzaju spotkaniami i również czuję się jak z obcymi ludźmi jednak do starego mam szacunek jakby podprogowy. Chodzi o to, że tak mi się tutaj podoba (chodzi o ten pojebany okrągły projekt, a nie stricte chujnię ;-), że czuję się czasem jak małe dziecko (a już po trzydziestce). No, a gdyby mojego starego kiedyś nie zaswędział w odpowiednim momencie to nie miałbym okazji brać udziału w tym zajebistym okrągłym projekcie dlatego jestem mu podświadomie wdzięczny. Mówisz, że widzicie się kilka razy na roku, a niby znają Twoje słabości. Wyprowadziłeś się więc po czterdziestce czy jednak częściej wpadasz po słoiki?
Nie musisz tego odbębnić, a tylko „możesz” to zrobić Kutasie Elizejski (z szacunku z dużej) ;—)
Bogaty krewny z koneksjami jest git.Obslugiwany,wodeczki dolewac,kadzic slodkie pierdolety.A uboga ciotke zlac,nie zaprosic bo wstyd.